 |
| ΡΕΥΜΑΤΟΕΙΔΗΣ ΑΡΘΡΙΤΙΔΑ |
ΡΕΥΜΑΤΟΕΙΔΗΣ ΑΡΘΡΙΤΙΔΑ
Η Ρευματοειδής αρθρίτιδα (ΡΑ) είναι μια συχνή μορφή αρθρίτιδας. Προκαλεί φλεγμονή στις αρθρώσεις οι οποίες εμφανίζονται θερμές, διογκωμένες, πονούν, μπορεί να είναι ερυθρές και έχουν μειωμένο εύρος κίνησης. Είναι χρόνια νόσος, προσβάλλει σχεδόν όλες τις αρθρώσεις του σώματος και το αποτέλεσμα της είναι η καταστροφή του χόνδρου των οστών, των τενόντων και συνδέσμων τους.
Ποιούς προσβάλλει
Εμφανίζεται περίπου στο 1% του πληθυσμού. Συνήθως προσβάλλονται οι ηλικίες των 30-40 όμως μπορεί να εμφανισθεί σε κάθε ηλικία από την παιδική μέχρι τη γεροντική. Προσβάλλονται όλες οι φυλές. Οι γυναίκες εμφανίζουν τη νόσο 3 φορές συχνότερα από τους άντρες.
Τι συμπτώματα προκαλεί η ρευματοειδής αρθρίτιδα στις αρθρώσεις;
Η ρευματοειδής αρθρίτιδα προκαλεί φλεγμονή του αρθρικού υμένα. Η φλεγμονή έχει τα ίδια συμπτώματα με τις φλεγμονές που προκαλούνται και από άλλες καταστάσεις, όπως τραυματισμούς. Τέτοια είναι η εμφάνιση ερυθρότητας, το πρήξιμο της άρθρωσης, ο πόνος και η θερμότητα.
Η ερυθρότητα οφείλεται στην αύξηση της ροής του αίματος στην περιοχή. Είναι πιθανό η άρθρωση να είναι ζεστή λόγω της ίδιας αιτίας. Η φλεγμονή προκαλείται από παραγωγή υγρού και κυττάρων από τον αρθρικό υμένα μέσα στην άρθρωση, οπότε παρατηρείται πρήξιμο και δυσκολία στην κίνηση. Ο πόνος οφείλεται σε δύο λόγους:
Ερεθισμός των νευρικών απολήξεων, λόγω των χημικών ουσιών που παράγονται από τη φλεγμονή
Διάταση του αρθρικού θυλάκου, λόγω του οιδήματος στην άρθρωση. Όταν υποχωρεί η φλεγμονή, η διάταση του αρθρικού θυλάκου παραμένει, με αποτέλεσμα η άρθρωση να μην επιστρέφει στην κανονική της θέση. Έτσι, οι αρθρώσεις παρουσιάζουν αστάθεια και ενδέχεται να παραμορφωθούν.
Ποια είναι τα συμπτώματα της ρευματοειδούς αρθρίτιδας;
Τα συνήθη συμπτώματα της ρευματοειδούς αρθρίτιδας περιλαμβάνουν:
Πόνο και οίδημα στις αρθρώσεις (μικρές αρθρώσεις των χεριών και των ποδιών, μεγάλες αρθρώσεις, όπως γόνατα, αγκώνες, ώμοι, άλλα και σπονδυλική στήλη)
Δυσκαμψία
Κόπωση, κατάθλιψη και ευερεθιστότητα
Αναιμία
Συμπτώματα γρίπης, όπως κακουχία, εξάψεις και εφιδρώσεις
Λιγότερο συνήθη συμπτώματα:
Απώλεια βάρους
Οφθαλμική φλεγμονή
Ρευματοειδή οζίδια
Φλεγμονή σε άλλα μέρη του σώματος (καρδιά, πνεύμονες, δέρμα)
Παροδικά συμπτώματα:
Η ρευματοειδής αρθρίτιδα ενδέχεται να εμφανίζει κρίσεις (έξαρση των συμπτωμάτων) οι οποίες υποχωρούν στη συνέχεια.
Η ρευματοειδής αρθρίτιδα δεν προκαλεί τα ίδια συμπτώματα σε όλους τους ασθενείς. Στα πρώτα στάδια της νόσου, η εξέλιξη είναι πολύ αργή. Μερικές αρθρώσεις –συνήθως στα δάκτυλα, στους καρπούς ή στα μετατάρσια (μικρά οστά των ποδιών)– πονούν ή ενδέχεται να πρήζονται κατά καιρούς, ενώ συχνά υπάρχει συμμετρία στην προσβολή των αρθρώσεων. Πολλοί ασθενείς αναφέρουν πρωινή δυσκαμψία.
Έχει διαπιστωθεί ότι 1 στους 5 ασθενείς με ρευματοειδή αρθρίτιδα παρουσιάζει ταχεία εξέλιξη, με πόνο και οίδημα σε πολλές αρθρώσεις, σοβαρή πρωινή δυσκαμψία και δυσκολία πραγματοποίησης των καθημερινών ασχολιών.
Άτομα με πόνο και οίδημα στις αρθρώσεις και πρωινή δυσκαμψία που διαρκεί περισσότερο από μισή ώρα πρέπει να επισκεφτούν ρευματολόγο. Οι έρευνες δείχνουν ότι όσο συντομότερα ξεκινά η θεραπεία της ρευματοειδούς αρθρίτιδας, τόσο πιο αποτελεσματική είναι. Γι’ αυτό η έγκαιρη διάγνωση είναι σημαντική.
Καθώς η ρευματοειδής αρθρίτιδα είναι δυνατόν να προσβάλει και άλλα μέρη του σώματος εκτός από τις αρθρώσεις, είναι σημαντικό ο ασθενής να αναφέρει στο γιατρό όλα τα συμπτώματα που αισθάνεται, ακόμα και αν δεν τα θεωρεί σχετικά με τη νόσο.
Θεραπεία
Μέχρι σήμερα δεν υπάρχει θεραπεία για τη ΡΑ αφού το αίτιο της είναι ακόμη άγνωστο. Όμως η γνώση του μηχανισμού της φλεγμονής αλλά και της διαδικασίας καταστροφής που προκαλεί η νόσος έχει προσφέρει στους ασθενείς σημαντικά φάρμακα που μπορεί να μειώνουν τη δραστηριότητα της νόσου και να την θέτουν σε χρόνια ύφεση καθώς και να προλαμβάνουν τις καταστροφές. Δύο είναι οι θεραπευτικοί πυλώνες της νόσου τα φάρμακα και οι μη φαρμακευτικές παρεμβάσεις. Στα πρώτα περιλαμβάνονται φάρμακα παυσίπονα, αντιφλεγμονώδη με ή χωρίς κορτιζόνη καθώς και τροποποιητικά της νόσου φάρμακα (συμβατικά και βιολογικά). Κύρια συμβατικά τροποποιητικά φάρμακα (είναι η Μεθοτρεξάτη, η Λεφλουνομίδη η Κυκλοσπορίνη και η Υδροξυχλωροκίνη) ενώ στην κατηγορία των βιολογικών παραγόντων που τα τελευταία χρόνια έφεραν την επανάσταση στη θεραπεία της ΡΑ ανήκουν φάρμακα που μπλοκάρουν κάποια μόρια φλεγμονής ( IL1, TNFa, IL6,) ή την επικοινωνία και διέγερση κάποιων κυττάρων ( Τ και Β λεμφοκυττάρων). Στις κατηγορίες αυτές ανήκουν Abatacept, Adalimumab, Anakinra, Etanercept, Cetrolizumab pegol, Infliximab , και Rituximab.
Στις μη φαρμακευτικές παρεμβάσεις περιλαμβάνονται η ενημέρωση του ασθενούς και του περιβάλλοντος, η φυσικοθεραπεία, η χρήση ναρθήκων και άλλων βοηθητικών μέσων και γενικότερα οτιδήποτε μπορεί να μειώσει τον πόνο, να αυξήσει και να διατηρήσει τη λειτουργικότητα και γενικότερα να βελτιώσει την ποιότητα ζωής του ασθενούς, ν' αυξήσει την παραγωγικότητά του και την κοινωνική του συμμετοχή. Επίσης πρέπει να αναφερθεί ότι σε κάποιες περιπτώσεις είναι απαραίτητη η χειρουργική αντιμετώπιση μιας άρθρωσης που έχει καταστραφεί εντελώς με ολική η μερική αντικατάστασή της ή και η χειρουργική διόρθωση των παραμορφώσεων. Επίσης διαιτητικές παρεμβάσεις και η συντήρηση ιδανικού βάρους μπορούν να βοηθήσουν την πορεία της νόσου.
Τέλος φαίνεται ότι σημαντικά για την πορεία της νόσου είναι η έγκαιρη επίσκεψη στον ειδικό γιατρό για την πρώιμη έναρξη εντατικής θεραπείας, και η στενή παρακολούθηση για την πρόληψη των εξάρσεων της νόσου με στόχο την διαρκή της ύφεση και αποφυγή της ανικανότητας και αναπηρίας των ασθενών.
Από την πλευρά της επιστημονικής κοινότητας η έρευνα είναι συνεχής για την ανακάλυψη νέων θεραπευτικών και πιο αποτελεσματικών χειρισμών.
Η ΓΝΩΜΗ ΣΟΥ ΜΕΤΡΑΕΙ