Το μυστήριο του χαμένου μαγικού βοτάνου! Το φυτό αποκαλείται «τροφή των θεών» αλλά και «κοπριά του διαβόλου» Στην αρχαιότητα, θεωρείτο πανάκεια…..

Το σίλφιον, γνωστό στα λατινικά και ως silphium (σίλφιουμ) ή laser (λάζερ), ήταν φυτό που

χρησιμοποιείτο στην κλασική αρχαιότητα ως καρύκευμα και ως φάρμακο. Ήταν το βασικό στοιχείο του εμπορίου από την αρχαία πόλη της Κυρήνης στη Βόρειας Αφρικής και ήταν τόσο σημαντικό για την οικονομία της Κυρήνης, που τα περισσότερα από τα νομίσματά της έφεραν την εικόνα του φυτού. Το πολύτιμο προϊόν του φυτού ήταν η ρητίνη.

Η ακριβής ταυτότητα του σίλφιου είναι ασαφής. Κοινώς, πιστεύεται ότι τώρα είναι ένα εξαφανισμένο φυτό του γένους Ferula, ίσως μια ποικιλία του "γιγαντιαίου μάραθου". Το ακόμη υπάρχον φυτό Φέρουλα η τιγγιτανή (Ferula tingitana), έχει προταθεί ως άλλη μια πιθανότητα. Ένα άλλο φυτό, η Φέρουλα η σκορόδοσμος (asafoetida), χρησιμοποιήθηκε ως ένα φθηνότερο υποκατάστατο αντί του σίλφιου και είχε αρκετά παρόμοια χαρακτηριστικά, ώστε οι Ρωμαίοι, καθώς και ο γεωγράφος Στράβωνας, χρησιμοποιούσαν την ίδια λέξη, για να περιγράψουν και τα δύο.

Φαρμακευτικές χρήσεις

Πολλές ιατρικές χρήσεις αποδόθηκαν στο φυτό.Λέγεται ότι μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να θεραπεύσει το βήχα, τον πονόλαιμο, τον πυρετό, τη δυσπεψία, τους πόνους, τα κονδυλώματα και όλα τα είδη των ασθενειών.

Ο Ιπποκράτης έγραψε:

Όταν εξέχει το έντερο και δεν επιστρέφει στη θέση του, ξύστε σε μικρά κομμάτια, το καλύτερο και πιο συμπαγές σίλφιον και εφαρμόστε το ως κατάπλασμα.

Εικάζεται ότι το φυτό μπορεί επίσης να λειτουργούσε και ως αντισυλληπτικό, βασιζόμενο εν μέρει σε δήλωση του Πλίνιου, ότι θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί «για την απομάκρυνση των υγρών που εκκρίνονται στην εμμηνόρροια».Πολλά είδη στην οικογένεια του μαϊντανού έχουν οιστρογονικές ιδιότητες, ενώ ορισμένες, όπως το άγριο καρότο, έχουν βρεθεί να λειτουργούν ως αμβλωτικά (χημικές ουσίες που τερματίζουν μια εγκυμοσύνη). Δεδομένου αυτού είναι πολύ πιθανό ότι το φυτό ήταν φαρμακολογικά δραστικό στην πρόληψη ή τη διακοπή της κύησης. Το Σίλφιο αναφέρεται σε ένα από τα 500 είδη φυτών που καταγράφονται στα έργα του Θεόφραστου και του Διόσκουρου. Ο Διοσκουρίδης το συνιστούσε  ως αντισυλληπτικό και εκτρωτικό.

Ο Θεόφραστος περιέγραψε το φυτό ως έχον παχιές ρίζες καλυμμένες με μαύρο φλοιό, ο οποίος ήταν υπερβολικά μακρύς. Αν και το φυτό ήταν «πιο περίεργο», είπε ότι είχε ένα κοίλο στέλεχος που έμοιαζε με μάραθο και χρυσά φύλλα που μοιάζουνε με εκείνα του σέλινου.

Το φυτό αποκαλείται «τροφή των θεών» αλλά και «κοπριά του διαβόλου»  εξαιτίας της άσχημης μυρωδιάς τής ρίζας του. Στην αρχαιότητα, ως «σύλφιο το μηδικόν», θεωρείτο πανάκεια, δηλαδή γενικό τονωτικό, φάρμακο «δια πάσαν νόσον» ακατάλληλο όμως  για εγκύους, καθώς θεωρείτο και εκτρωτικό.

Πηγη: https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%AF%CE%BB%CF%86%CE%B9%CE%BF%CE%BD